اخیرا بیشتر سیستم های محاسباتی انطباقی از سخت افزار قابل پیکربندی مجدد به فرم آرایه های گیت قابل برنامه نویسی فیلدی ((FPGA)) استفاده می کنند. برای این که این سیستم ها در محیط های خشن جای میدان دادن داشته باشند در جایی که دسترس پذیری و قابلیت اعتماد بالا یک الزام هستند، برنامه های در حال اجرا روی (FPGA) ها باید از نظر سخت افزاری متحمل نقص باشند چون این در طول عمر سیستم ممکن است رخ دهد. در این مقاله ما تکنیک های تحمل نقص جدید برای بلوک های منطق (FPGA) ارائه می کنیم، که بصورت بخشی از رویکرد نواحی خود تست گردان (STAR) برای تست و تشخیص، و پیکربندی آنلاین توسعه داده می شوند (ما تحمل بالای 100 نقص منطقی را از طریق پیاده سازی واقعی روی یک (FPGA) شامل یک آرایه20 در 20 از بلوک های منطق است). یک ویژگی کلیدی استفاده دوباره از بلوک های منطق ناقص برای افزایش تعداد زاپاس های موثر و بسط طول ماموریت می باشد. برای افزایش تحمل نقص، نه تنها از بخش های غیر خطادار معیوب یا بلوک های منطق با خطای جزئی استفاده می کنیم بلکه از بخش های خطادار بلوک های منطق معیوب در مد های غیر خطا دار استفاده می کنیم. با استفاده و کاربرد دوباره از منابع خطادار، رویکرد چند سطحی ما تعداد نقص های قابل تحمل را فراتر از تعداد منابع منطق زاپاس موجود می برد. بر خلاف خیلی از متدهای سطری، ستونی، تکه ای، رویکرد چند سطحی ما می تواند خطاهایی که به صورت برابر روی مساحت منطق توزیع شده تحمل کند، هم اینکه نقص ها در همان مساحت محلی را خوشه بندی می کند. در ضمن، عملیات سیستم به ازای تشخیص نقص یا به ازای پیکربندی های گذر دهنده-نقص محاسباتی دچار وقفه نمی شوند. تکنیک های تحمل خطای ما با استفاده از (FPGA) سری های ORAC2 پیاده شده که پیکربندی مدد زمان اجرای پویای افزایشی را مشخص می کند.

امروزه اشتراک اطلاعات در سیستم های مخابراتی و کامپیوترها نیازمند امنیت بسیار بالایی است. در این میان، حملات کانال جانبی همواره به عنوان یکی از چالش های امنیتی در رمزنگاری سیستم ها می باشد، که برای حمله به ادوات رمزنگاری ازجمله کارت های هوشمند بکار می رود. در این مقاله هدف ارائه طرح جدیدی برای مقاوم سازی الگوریتم های رمزنگاری است که به صورت سخت افزاری در (FPGA) پیاده شده است. اساس این طرح استفاده از حلقه فاز قفل شده PLL در الگوریتم های رمزنگاری AES می باشد که با به هم زدن میزان توان مصرفی و زمان های اجرای بخش های مختلف الگوریتم، مقاومت الگوریتم های رمزنگاری را در برابر حملات توان بالا می برد. این روش از دو تکنیک masking و hiding برای حفاظت کلید خصوصی رمزنگاری استفاده می کند، طرح پیشنهادی در تکنولوژی TSMC 65nm شبیه سازی شده و موفقیت قابل توجه نشان داده است، به طوری که توانسته است در رمزنگاری AES با هزینه سربار 13% در فضای اشغالی CMOS و افزایش 15 درصدی توان مصرفی، تنها فرکانس کاری را به اندازه 2% کم کرده و امکان به دست آوردن کلید صحیح برای حمله کننده را بسیار سخت نماید. همچنین، روش پیشنهادی بر روی (FPGA) پیاده سازی شده است و نتایج رضایت بخشی بر روی تعداد قابل قبولی از نمودار توان به دست آمده است.

بهره­گیری از فضاهای پیراشهری به عنوان کالاهای استراتژیک و مقرون­به­صرفه جهت توسعۀ خوشه­های نوآوری، شهرها را به سمت تحقق توسعۀ پایدار و اکوسیستم نوآور بر مدار اقتصاد دانش­بنیان رهنمون می­سازد. هدف این پژوهش، شناسایی و استخراج مراحل تکوین و توسعۀ خوشه­های نوآوری جهت کاربست آن در فضاهای پیراشهری است. روش پژوهش حاضر، از لحاظ ماهیت، کیفی، ازنظر هدف، کاربردی-توسعه­ای و از نوع مطالعات ثانویه با رویکرد مرور سیستماتیک ادبیات منطبق بر فرآیند هشت مرحله ای اوکلی(2015) است. جامعۀ آماری شامل مقاله­ها، کتاب­ها و پایان­نامه­های مربوط به خوشه­های نوآوری شهری، ­از سال 2000 تا 2023 است. حجم نمونه شامل 32 منبع می­باشد. بر اساس نتایج پژوهش، بیشترین منابع پژوهش مربوط به سال­های  2018-2023 ( 62 درصد منابع) و پایگاه­های داده­­ای ساینس دایرکت و اشپرینگر است(به ترتیب 28 و 22 درصد منابع). بر اساس نتایج حاصل از تحلیل منابع، 113 کد بر تکامل و توسعۀ خوشه­های نوآوری شهری جهت کاربست آن ها در فضاهای پیراشهری تأثیرگذار هستند که در 26 مقوله مشتمل بر برنامه­ریزی راهبردی، پیش­نیازها، سازمانی، مدیریت، ساختار جمعیت، محیط فرهنگی، خدمات، مدیریت دولت، الزامات فرهنگی، زیرساخت اقتصادی، مالی، ساختار صنعتی، انباشت صنعتی، سطح اقتصادی، نوآوری فناورانه، موقعیت جغرافیایی، ارتباط صنعت-دانشگاه، مقیاس شهر، محیط اکولوژیک، طراحی و محیطی طبقه بندی شده اند. این مقوله ها در هشت کد محوری متشکل از نهادی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، انباشت جغرافیایی و فضایی، زیرساخت و غیره طبقه بندی شده اند. مراحل توسعه و تکوین خوشه­های نوآوری شامل مرحله پیش­خوشه و ظهور خوشه، راه­اندازی، فاز رشد خوشۀ پسین، پایداری، زوال و درنهایت سازگاری خوشه­ای، جهش یا فرسودگی است.